Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009


...Είχαν ήδη περάσει 3 χρόνια μετά που ο κόσμος ξεκίνησε το μεγαλύτερο και μαζικότερο αντάρτικο που είχε γνωρίσει ποτέ η μοντέρνα( ή η μεταμοντέρνα αν γουστάρετε) ιστορία.
Αυτή η τεράστια καταστροφή κι εξαθλίωση που ζήσαμε έκανε τον γύρω του τότε κόσμου(αυτού που είχε απομείνει δηλαδή) καμιά 15ρια φορές σε πείσμα αυτών που ήθελαν το θάψιμό της.Η κόλαση δεν άργησε να εξαπλωθεί παντού..Και ήταν σαν λάδι στις πληγές, σαν τη βαθιά ανάσα λίγο πριν πνιγείς.
Σαν ντόμινο οι πόλεις απαλλοτριώνονταν από τα χέρια των τρωκτικών.Και όλα αυτά επειδή η δυσφορία γι αυτόν τον Θαρραλέο Καινούργιο Κόσμο ξεχείλισε.Αποφασίστηκε ερήμην των "αφεντικών" το τέλος της ιστορίας τους.Η άρνηση του αρρωστημένου κι αποκρουστικού καταφατικού υπάρχοντος είχε ξεκινήσει.
Το τυπογραφείο περίπου στο δεύτερο χρόνο όταν τα περισσότερα μέσα παραπληροφόρησης είχαν καταρρεύσει ξεκίνησε δουλειά και πάλι.Αυτή την φορά έδινε άλλου είδους ειδήσεις και άφηνε άλλου είδους φωνές ν' ακουστούν.
Τον κ.Όσκαρ νομίζω τον είχα πετύχει στον δρόμο μια φορά.Με κοίταξε, δεν είπε τίποτα, έσκυψε και συνέχισε στο δρόμο του.
Πλέον οι περισσότεροι από αυτούς έσκυβαν.Αυτό σκεφτόμουνα στρίβοντας το στενό λίγο πριν φθάσω στο σταθμό. Οι περισσότεροι έσκυβαν...και πλέον ήταν καιρός!

GreekBloggers.com ��������� ��� �������� blogs.
 

blogger templates | Make Money Online