Στην παγκόσμια βιβλιογραφία εκτός άλλων υπάρχουν και «βιβλία» τα οποία προσφέρουν ατελείωτες στιγμές γέλιου.Πάρτε μια γεύση, μέχρι να καταφέρω να το κάνω όλο upload γι όσους ενδιαφέρονται..(εδώ είναι το αρχείο)
Θησαυρός πραγματικός!

Γέμισε το μυαλό μου και πάλι, επειδή μάλλον δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, με σκέψεις ότι να' ναι.Έχω να περιμένω αρκετά τις επόμενες μέρες, λογικά δεν έπρεπε..δεν γαμιέται όμως!
Εδώ και πάλι, όπως πάντα, έτσι όπως έμαθα να λειτουργώ.Να περπατάς και να φεύγουν κομμάτια από πάνω σου, να τα βλέπεις να πετάνε και να χαίρεσαι.
Loop hole......Hola senor!!
Αυτά που ζω δεν θα τα ζω για πολύ ακόμα,όχι γιατί σκέφτομαι να γίνω αυτόχειρας, απλά δεν θα τα ζω για πολύ ακόμα,τόσο απλά.Δεν θα είμαι εδώ να τα ζω, θα είμαι αλλά θα καταφέρω να κόψω τα σχοινιά..δεν ξέρω, ακόμα δεν αποφάσισα.
Απολαμβάνω αυτή τη στιγμή.
Ένα φρικιό που θέλει να ελέγχει τα πάντα γύρω του, κι όμως φλερτάρει (και) με τις μαύρες τρύπες(παν ιντέντετ).Οι χαώδεις στροβιλισμοί του μυαλού, τα πανέμορφα σκατά που νιώθεις να σε αγκαλιάζουν σε κάθε σου σκίρτημα.Είτε αυτό είναι της σκέψης είτε αυτό είναι του σώματος-και ποιος τολμά εξάλλου να τα διαχωρίσει αυτά τα δύο.
Μάλλον είμαι καταδικασμένος.Ισόβια κατάδικος σε μια φυλακή που στην είσοδο της γράφει "Μαλακία macht frei"..
Τι ωραίες οι μαύρες τρύπες όμως!Ακόμα κι αυτό που σε καίει το μεσημέρι στην παραλία, ακόμα κι αυτό δεν είναι πρόβλημα γι αυτές.Όχι μόνο δεν είναι πρόβλημα δεν είναι καν ζήτημα.Η κβαντική απορρόφηση σε ένα κατά τ' άλλα συνεχές "πρόβλημα".

Σκεφτόμουνα να γράψω στο τρίτο πρόσωπο όλο το προηγούμενο.Σκεφτόμουνα να με προστατέψω, όπως έμαθα να κάνω πολύ καλά τα τελευταία χρόνια, από τα ξένα μάτια και ακόμα περισσότερο από τις ξένες σκέψεις..Δεν είμαι σίγουρος τι φοβάμαι περισσότερο.Την ιδιοτέλεια της κριτικής ή το ψέμα που είναι σύμφυτο με τις ίδιες τις λέξεις!
Τώρα που το ξανασκέφτομαι όμως πιο πιθανό είναι το πρώτο.Ο άλλος, ο ξένος, αυτού που αγωνιάς να μιλήσεις και να δείξει κατανόηση.
Πόσο γελασμένος όμως φαίνεσαι κάθε φορά.Καμία κατανόηση και πολλές φορές καμία προσπάθεια έστω ειλικρινούς ανάγνωσης.
Και νιώθεις αυτό το κενό, νιώθεις ευάλωτος βλέπεις το καθρέφτη και αυτός δεν τολμά καν να κοιτάξει προς τα πίσω.Μυρίζεις γι ακόμα μια φορά αφέλεια από μακριά...
Αλλά τι περίμενες βρε ζώο;;
Εδώ άνθρωποι που σε είδαν πλήρως ξεγυμνωμένο από το οτιδήποτε δεν κατάφεραν ούτε μια στιγμή να έρθουν κοντά σου, ούτε καν να το υποκριθούν, ο άγνωστος θα το καταφέρει;

Τελικά όμως για να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι, αυτοί που θα φέρεις-έρθουν δίπλα σου είναι αυτοί που θα παραμείνουν πιο μακριά σου από ποτέ αφού είναι απ' αυτούς που έχεις τις περισσότερες των απαιτήσεων.
Οι άλλοι, οι ξένοι είναι αυτοί που θα βρίσκονται πιο κοντά σου, οι φιλικότεροι από τους φίλους.Οι εραστές στην θέση των εραστών.
Άρα μάλλον δεν θα 'πρεπε να φοβάμαι το πρώτο πρόσωπο...Βασικά δεν θα πρέπει να φοβάμαι να ξεγυμνωθώ.
Πόσο χειρότερα μπορεί να πάει κι αυτή τη φορά;

τι ωραία ακούγονται οι λέξεις "Παράλογο" και " 'Α-λογο" δίπλα από το "Λογικό"

πόσο όμορφα μη-παράλογη η ύπαρξη του παραλόγου!

ειδάλλως πώς θ' αντέχαμε τόση λογική;;



-Ναι, γεια σας!

-Χαίρεται!

-Μπορώ να' χω ένα καφέ ελληνικό;

-Βεβαίως, πώς τον πίνετε;

-Μισό λογικό, μισό παράλογο!

-Ορίστε;;;

-Τίποτα, τίποτα...εεεε με λίγη ζάχαρη σε παρακαλώ

-Κάτι άλλο;

-Αυτά, ευχαριστώ...

-(τι περίεργο φυντάνι πιάσαμε κι αυτή τη φορά...)