Σκοτάδι είχε μαζευτεί έξω από το σπίτι.Αυτό το σκοτάδι ξέρετε που όσο φως και να του ρίξεις το μόνο που καταφέρνεις είναι να το κάνεις να μεγαλώνει και να γίνεται πιο πηχτό.

Δεν είχαν πολλά να πουν, τα λόγια έγιναν αποδημητικά πουλιά και πέταξαν μακριά. Σε κάτι νέες πατρίδες που δεν είχαν σχηματιστεί ακόμα, προς τα 'κει κίνησαν ή προς τα 'κει τους είχαν πει πως θα κινούνταν.


Ιστορία γεμάτη κρεσέντος και παράνοιες.Έτσι όπως έπρεπε να είναι όλη η ζωή μας κι έτσι όπως δεν την αφήσαμε να "καταντήσει". Μαργαριτάρια για κάθε δάκρυ και διαμάντια για κάθε χαμόγελο με φόντο μια φουσκωμένη θάλασσα που έχει ξεσκιστεί να φωνάζει (και να εκλιπαρεί να την ακούσεις).
Πόσο πιο ωραία νιώθεις όταν γλείφεις από το δάκτυλό σου όλο το προηγούμενο μέλι και πόσο πιο ωραία θα νιώσεις όταν το χώσεις στο επόμενο "βάζο".
Πανέμορφα φτερά έχουν ξεφυτρώσει απ' το πουθενά.
Ανάλαφροι φτερουγισμοί σε καινούργιες χώρες με μυρωμένο χώμα.


Μια τζούρα, ένα τζιν( με τόνικ μια που πιάσαμε και το καλοκαιράκι..), μια υποτροπή και μια θεραπεία

Άντε στην υγειά μας!