Οι σελίδες ξαφνικά απελευθερώθηκαν.Έδωσαν τη θέση τους στην πυρά. Σε μια φωτιά απόκοσμη-και κάθε λέξη ευχή και κατάρα.
Λάδι του τόπου, λάδι το καλό που ποτίζει αυτό το ολοκαύτωμα.
Αυτό που θα συνεχίσει να καίει όσο εσύ θα ποτίζεις το νόημά τους με κομμάτια ακατέργαστης ψυχής.
Κομμάτι δύσκολο να το συνεχίσεις για πολύ αλλά τουλάχιστον γι αυτές τις λίγες στιγμές που αποχαιρέτησες την μερικότητα και το φόβο έμαθες τι πάει να πει πόνος, τι πάει να πει πάθος, τρέλα, θάνατος, χρώμα, μουσική..
Τι πάει να πει δηλαδή το ανείπωτο!

Hexakosioihexekontahexaphobia