Σχεδόν τριάντα χρόνια ακούω ένα βουητό
μοιάζει σαν αυτό μες την καμπίνα ενός αεροπλάνου
η μόνη διαφορά για το πρώτο δεν κόβω εισιτήριο
ούτε ταξιδεύω 

Σχεδόν πριν τριάντα δευτερόλεπτα σταμάτησε ο πυρετός
η μόνη διαφορά θα επιστρέψει στα επόμενα τριάντα
 Στην παρέα του προηγουμένως είδα τέσσερα φίδια
δυο ζευγάρια στις δυο άκριες ενός μισοκοιμισμένου βλέμματος
Χόρευαν περήφανα μπλεγμένα το ένα μες το άλλο
σαν χορός ζευγαρώματος λίγο πριν το τέλος

Μια στιγμή ακίνητη στο χρόνο
ορφανή, μακριά απ' όλες τις άλλες

Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω
Το μόνο μάλλον που αξίζει.. έσβησα το βουητό
Δεν θ' αργήσει όμως, όπου νάνε θα ξανασφυρίξει
Έτσι όπως έμαθε,
σαν υπάκουο σκυλί που γυρεύει το φαΐ του