Χωρίς να είναι το σημαντικότερο, ούτε καν κάτι το οποίο αξιολογείται μέσα σ' αυτά που συν-αποτελούν τα σημαντικά, η απουσία του νυχτερινού ουρανού πάνω από τις μεγαλουπόλεις είναι κάτι που με χαλάει..

Κάθε φορά που επιστρέφω σπίτι, μηχανικά γυρνάω το κεφάλι προς τα πάνω. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι ψάχνω, απλά το κάνω. Και κάθε φορά η ίδια εικόνα, ένα ψωροαστεράκι κάπου πεταμένο σε μια γωνιά και αν είμαι τυχερός το φεγγάρι να πουλάει μούρη.

Αυτά δεν είναι σοβαρά πράματα.

Ο δρόμος κάθε βράδυ είναι τραγικά φτωχός κι αυτό μου τη σπάει.