Γυρνάει ακόμη μια σελίδα απ' αυτές τις κιτρινιασμένες που βρωμάνε χρόνια. Το βιβλίο, το μαχαίρι και το ποτήρι, ολόχρωμα απομεινάρια μιας πεθαμένης μάνας.

Αγαπημένη έλα, μην περιμένεις άλλο. Με κούρασαν τα χάχανα.

Έχω ένα πίνακα μπροστά μου..Μαύρο, κόκκινο, άσπρο και λίγο κίτρινο!
"Έχω το λόγο σου, να υποθέσω;;"



Είναι απ αυτές τις στιγμές που το μόνο που ακούς είναι τους χτύπους στο στήθος. Σε σπρώχνουν, σαν προπέλες αεροπλάνου, να πετάξεις..

λίγο πριν σε κομματιάσουν, σαν προπέλες αεροπλάνου!


photo: MrKite