'..the straight line is now regarded as the shortest distance between two people, as if they were points.'
                                                                                      απόσπασμα από αφορισμό Νο. 20, Μinima Μoralia, Τ. Adorno


    Καμία πολυπλοκότητα καμιά ιστορικότητα. Πού και πώς εξάλλου να χωρέσει ο αναστοχασμός και η διαλεκτική σκέψη σ΄ένα περιβάλλον όπου η κυρίαρχη αφήγηση μιλάει για "καιρικά φαινόμενα", "θυσίες", "για εξ αποκαλύψεως σωτήρες" κτλ.

    Πασχίζουν να μας πείσουν οι αστοί και οι παρατρεχάμενοί τους ότι βρεθήκαμε σ' αυτόν τον κόσμο μέσα από διαδικασίες παρθενογένεσης. Αποκομμένοι από το παρελθόν-άρα και το μέλλον-καταδικασμένοι να ζούμε σ ένα φαύλο προκάτ παρόν, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

    Προφανώς έχουμε βιώσει αναρίθμητες ήττες-σε πολλά επίπεδα, εξού και ο χώρος για την πιο πάνω φλυαρία. Μια φλυαρία φυσικά που δεν βιώνεται απλά ως τέτοια, αλλά και σαν πραγματικότητα (διότι τι άλλο μπορεί να είναι οι ορδές των ανέργων, των μεταναστών, των ανασφάλιστων, των "κολασμένων της γης";;).

    Η εργατική τάξη, είτε αυτή βρίσκεται στα εργοστάσια, είτε στα πανεπιστήμια, είτε στα νοσοκομεία, είτε πίσω από ένα γραφείο εγκλωβίστηκε στα ανιστορικά παραμύθια της νομενκλατούρας, του "θεαματικού", του φασισμού/νεο-ναζισμού και του ρεφορμισμού της ενσωμάτωσης (call me σοσιαλδημοκρατία..).

    Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος για τις εξελίξεις.

    Είμαι όμως ταξικά συνειδητοποιημένος για το ρόλο του προλεταριάτου, σαν ραχοκοκκαλιά της ιστορίας, σαν καταλύτης και σαν διαμορφωτής.

    Και επιστρέφοντας στην αρχή, συνδυάζοντάς την με την 6η θέση του Μαρξ για τον Φόιερμπαχ¹, η ανθρώπινη ουσία δεν είναι ούτε πρέπει να καταλήξει αυτιστική, σημειακή. Αντίθετα, είναι 'το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων' από τις οποίες καθορίζεται και καθορίζει και σαν τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και επαναστατικά να μετασχηματιστεί.








1. '..η ανθρώπινη ουσία δεν είναι μια αφαίρεση που ενυπάρχει μέσα στο απομονωμένο άτομο. Στην πραγματικότητά της είναι το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων...' Μαρξ, 1845.