Σάββατο 24 Μαΐου 2008
Για ένα κουφάρι άκλαυτο,αθρήνητο,λησμονημένο
Για μια ψυχή παράλυτη,παγωμένη,αγνή σαν χολέρα
Για μια φωτιά που όλο φούντωνε και όλο δεν έκαιγε
Για ένα πρόσωπο από πορσελάνη,για ένα σάτυρο,για έναν αλήτη,
για ένα κρασί ξινισμένο
Αιωνία σου η λήθη!
Ετικέτα: Οι ''δικές'' μου λέξεις
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου