Ακούστηκαν και γράφτηκαν τις τελευταίες λίγες μέρες πολλές και διαφορετικές απόψεις.Οι περισσότερες από αυτές ακουμπούσαν δειλά την αλήθεια και αναδιπλώνονταν την αμέσως επόμενη στιγμή.
Η ίδια ιστορία που επαναλαμβάνεται επίμονα σε κάθε ευκαιρία.Οι φορείς της επικοινωνίας που επικοινωνούν μόνο μεταξύ τους,οι μερικές αλήθειες που έχουν το ρόλο τρέιλερ χολιγουντιανής ταινίας,να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους θεατές σε μια ταινία χωρίς τελικά κανένα περιεχόμενο.
Είναι με μεγάλη μας ικανοποίηση που είδαμε, ακούσαμε κι ζήσαμε την μαζικοποίηση μιας καινοφανούς αντίδρασης,μιας αντίδρασης που μαρτυρεί μια ζωντανή κοινωνία που ευτυχώς ακόμη δεν έχασε την ικανότητά της να οραματίζεται,να παλεύει,να διεκδικεί όλα όσα της ανήκουν και της τα 'χουν κλέψει.
Σαν ένας ζωντανός οργανισμός,σαν ένας έφηβος ο οποίος έγινε πλέον ενήλικας αυτό που αρχικά σιγοψιθύριζε και πλέον αρθρώνει με μεγάλη ευγλωττία είναι ότι πιο ουσιαστικό έχει ακουστεί εδώ και αρκετό καιρό μέσα σ' αυτόν τον ηθικοκοινωνικοπολιτικό βάλτο που όλοι είμαστε μέρος-συμμετέχοντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Μια σφαίρα δυστυχώς που έκλεψε μια ζωή και τραυμάτισε μιαν ολόκληρη κοινωνία ήρθε να υπενθυμίσει σ όσους ξέχασαν τι σημαίνει αυθαιρεσία,συντηρητισμός,εξουσία.
Μέσα απ' αυτήν ακριβώς τη δολοφονία ακούστηκε ένας βρυχηθμός μιας πληγωμένης κοινωνίας η οποία δηλώνει παρούσα και πεινασμένη να καταβροχθίσει ό,τι άδικο, ψεύτικο,δοσμένο,κάλπικο κι αγωνιούσα να νοηματοδοτήσει και να δώσει περιεχόμενο στο μέλλον που ανοίγεται μπροστά της.
Όλοι μα όλοι απαιτούμε κάτι καλύτερο και θα το αποκτήσουμε.Ο "δρόμος" κι ο τρόπος έχει γίνει ξεκάθαρος.

Ο δρόμος είναι ο τρόπος!