Λίγα λόγια ήθελα να διατυπώσω....

Χαίρομαι και λυπάμαι μαζί.Όταν ξεσκεπάζεται κάτι ήδη γνωστό στους πολλούς αυτό δεν λέγεται αποκάλυψη,αυτό λέγεται επιβεβαίωση.Μια από τις πιο παλιές ρήσεις λέει:όπου βλέπεις παπά να κρατάς τ αρχίδια σου..δεν ξέρω ποιά η αρχική σχέση αλλά στην προκειμένη πολύ ορθή.

Και γιατί;Πολύ απλά τα κρατά για να δεις αν είναι ακόμη εκεί,μην στα έχουν πάρει κ αυτά μαζί με τα άλλα εκατομμύρια..

Λυπάμαι για κάτι είπα πιο πάνω,αυτό που λυπάμαι είναι ότι ανήκω στην ίδια συνομοταξία μ΄ αυτούς.Είμαι κι εγώ πλάσμα με λογική,είμαι καταναλωτής του ίδιου αέρα μ' αυτούς,είμαι κι εγώ ανώτερο θηλαστικό όπως κι αυτοί.Λυπάμαι επειδή την φωνή μου θα την αναγνωρίσουν με τα ίδια αυτιά που έχω κι εγώ..Παπάδες, εσείς οι ψεύτες,οι αλήτες, οι εκμεταλλευτές του ανθρωπίνου πόνου.
Ποιοί άλλοι εκτός απ αυτούς τους πιο κομψούς σαγηνευτές της ανθρώπινης ελπίδας.Άθλιοι λαοπλάνοι,τραγικοί θεατρίνοι...
Ευτυχώς υπάρχουμε κι εμείς,κι εσείς κι όλοι οι άλλοι που πιστεύουμε όχι σε αυθαιρεσίες αλλά σε άλλα πιο απτά,πιο αληθινά,αυτά που είναι τόσο δίπλα μας και που βρωμάνε αυθεντία...

Αυτά ή καλύτερα αυτό τι είναι;Η πίστη στον εαυτό μας,σε μας που παλεύουμε κάθε μέρα.Σε μας που αυτοκτονούμε με την πρώτη ευκαιρία και ξαναζωντανεύουμε την αμέσως επόμενη.Σε μας που αγωνιζόμαστε κάθε μέρα με το "δώρο" της ζωής.Σε 'μας τελικά που γιορτάζουμε με τον χρόνο και τις στιγμές και δεν παρακαλάμε για καμιά νόθα,μπασταρδεμένη ελπίδα επειδή ακριβώς είμαστε ανθρωπιστές,αλτρουιστές,αληθινοί πρώτα με ΄μας και μετά με όλους τους άλλους.

Ο Εμίλ Ζολά το ονόμασε Κατηγορώ και πολύ πετυχημένα..χμμμμ

Εγώ(να μου επιτραπεί η αντιπαραβολή) το ονομάζω Καταδικάζω.