Με όλο τον σεβασμό κ. Αξελέ αλλά όχι μόνο δεν μας είπες τίποτα χθες το βράδυ, προσπάθησες να μας το σερβίρεις και σαν κάτι το πρωτοποριακό.Δηλαδή το "άνοιγμα" στην τέχνη έτσι όπως τέθηκε εμένα δεν μου είπε τίποτα που δεν ήξερα ή πιο σωστά δεν είχα διαβάσει ήδη( π.χ. ο Όσκαρ Ουάιλντ σε ένα δοκίμιο του "The critic as artist" μιλάει γι αυτό ακριβώς το "άνοιγμα" κι όχι μόνο γι αυτό αλλά κάνει και κριτική της εν δυνάμει καινούργιας κατάστασης μετά απ' αυτό το "άνοιγμα"-πολύ πιο μπροστά με άλλα λόγια ο Mr Wilde!!).

Ο κύριος που καθόταν δίπλα απ΄ τον κ.Αξελό η λέξη που θα τον χαρακτήριζε είναι σπουδαιοφανής (pretentious αγγλιστί)! 'Οχι άλλο κάρβουνο, φτάνει!
Ο λόγος και οι ομιλίες για να μεταβιβάζουν σωστά τα νοήματά τους, για να είναι ουσιαστικές και εύστοχες δηλαδή, θα πρέπει-επιβάλλεται δηλαδή- να είναι απλές και απέρριτες.Απλές και όχι απλοϊκές, μην παρεξηγηθώ κιόλας(π.χ Richard Feynman-και μην ξεχνάμε ο τύπος μιλούσε για κβαντομηχανική και για νανοτεχνολογία έτσι!..)

Τρίτο και τελευταίο είναι ένα περιστατικό που ήθελα να σχολιάσω.
Στο τέλος της διάλεξης, ξεκίνησαν να πέφτουν οι ερωτήσεις όπως συμβαίνει συνήθως.Σε μια στιγμή παίρνει τον λόγο ένας κύριος,που μας συστήθηκε σαν μουσικός.Η ερώτησή του ήταν,πολύ δικαιολογημένα, "Τελικά τι είναι τέχνη;".ΤΕΛΙΚΑ, το τονίζω το τελικά!Ο κ. Αξελός με ύφος 1001 καρδιναλίων(σαν τις νύχτες one thing) του απαντάει "αν δεν κατάλαβες ακόμη μετά από τόση ώρα τότε τι να πω.." κάπως, και συνέχισε σε άλλη ερώτηση.
Προφανώς ο σκοπός της ερώτησης του κυρίου ήταν και η εμπλοκή της μουσικής-της μουσικής εμπειρίας κτλ- αφού αυτή ήταν ωσεί παρούσα στην ομιλία του κ.Αξελού. Τέλοσπάντων δεν είναι εκεί το σχόλιο.Μόλις πήρε τον λόγο ο κύριος, ξεκίνησε την ερώτησή του με το να ορίσει ο ίδιος(δηλαδή ξεκίνησε ως εξής:"Πριν κάνω την ερώτηση θα ήθελα να δώσω τον δικό μου ορισμό..κτλ") τι είναι τέχνη( δικαίωμα του!)...Με το που ξεκινάει να μιλάει πετάγεται σαν "τσουτσού", μια εμφανώς ιδιάζουσα περίπτωση σοβαροφανούς κυρίας-madam που λέμε- και με μέτρια ένταση φωνής λέει "ΟΧΙ"...κάτσε κυρά μου!!Πότε και ποιός σας όρισε εσάς ελεγκτή και κριτή του τι θα λέγετε και τι όχι.Δηλαδή μην τρελαθούμε κιόλας!Δεν ήσουν κοντά μου και γλίτωσες αλλιώς ένα καντήλιασμα κατ ιδίαν θα το 'τρωγες.
Το πρόβλημα που διαφαίνεται γι ακόμη μια φορά σε κάτι τέτοια περιστατικά είναι αυτή η αρρωστημένη θα την έλεγα παθητικότητα και δεκτικότητα στα λεγόμενα και τις πράξεις κάποιου "διάσημου"(γενικά μιλώντας) και ταυτόχρονα η πλήρης απαξιωτική και πολλές φορές μηδενιστική προσέγγιση σε ό,τι καινούργιο ακούγεται που έρχεται τις περισσότερες φορές να αμφισβητήσει,και γιατί όχι και να ανατρέψει, την εν λόγω "διάσημη κληρονομιά".
Σε αυτό που έχουμε πήξει τα τελευταία χρόνια είναι στους ειδικούς, τις σταθερές και τα αλάθητα!
Αλίμονο να μην αντιδρούσαμε και στους "ειδικούς" και στις συντηρητικούρες που τους χαϊδεύουν.
Αλίμονο madam, αλίμονο!

(Αλίμονο,αλίμονο το βλέμμα σου το επίμονο,μεέσα στο καταχείμωνο μου άναψε φωτιά... κτλ κτλ)