{Road tripping with my two favourite allies..


"Είχα δει τα μάτια της, σίγουρα κάτι προσπαθούσαν να μου πουν αλλά κι εγώ δε θα μπορούσα να την περιμένω άλλο."

Αυτά σκεφτόταν ο ήρωάς μας καθώς κατέβαινε τα στενοσόκακα, από το σπίτι του που ήτανε ψηλά πάνω στο βουνό κάτω προς την παραλία.
Κλασικό θέμα προς συζήτηση το πόσο κωλόφαρδος ήταν που η γιαγιά του αφήνοντας τα εγκόσμια επέλεξε τα μούτρα του για να του αφήσει το σπίτι της!

Τέλοσπάντων σε άλλη φάση μπορεί και να επιστρέψουμε στο θέμα..

Είχε κατέβει τα τελευταία μέτρα προς την παραλία και τα πόδια του ήδη ήταν μισοχωμένα στην άμμο.
Εκεί βρήκε τους άλλους.Το είχαν στρώσει το τραπέζι και περίμεναν την αρχοντομουτσουνάρα του να εμφανιστεί, όπως κι έγινε-καθυστερημένα μεν στα φυσιολογικά πλαίσια(γι' αυτόν) δε.
Η "σκατοπαρέα του" όπως λάτρευε να τη χαρακτηρίζει τελείωσε ήδη τις πρώτες δυο γύρες. Έπρεπε να βιαστεί.Έπρεπε να τους προλάβει αφού αυτοί είναι χειρότεροι κι από αεροπλάνο που μόλις έχεις χάσει.

Προσπάθησε ειλικρινά με όλες του τις δυνάμεις αλλά ήταν αργά, αυτοί είχαν ήδη "απογειωθεί" κάπου μεταξύ τροπόσφαιρας και στρατόσφαιρας ενώ αυτός πάσκιζε ίσα ίσα να "σηκωθεί" απ' την καρέκλα του. 
Αυτό ήταν όμως τελικά που είχε ανάγκη απόψε.Ήθελε να κλέψει λίγο από την χαρά και την ανεμελιά τους.
Τις τελευταίες βδομάδες είχε "στεγνώσει"απ' όλα αυτά. Περπατούσε και παντού έβρισκε πράγματα να τον ενοχλούν. Παρορμητικά έμπαιναν προς ανάλυση και κλοτσηδόν έβγαιναν. Ξεθώριασαν λίγο τα χρώματα και έχασαν την ουσία τους οι μυρωδιές.
Τσάκωσε τον εαυτό του να ζηλεύει τους "χαμογελαστούς" και τους "ερωτοχτυπημένους" σάμπως και δεν ήξερε τι πραγματικά σήμαινε αυτό.

Είχε φτάσει αισίως στο 4ο ποτήρι και η «σωτηρία» για το συγκεκριμένο βράδυ ακουγόταν σαν ανέκδοτο.Ήταν το σημείο εκείνο που οι λέξεις μουδιάζουν και το μυαλό χορεύει σαν αφηνιασμένο άλογο.Μέσα-έξω-πάνω-κάτω-πριν-μετά-ίσως-διότι-γιατί-αφού-γαμώτο!

Επέστρεφε συνέχεια στην αρχή. Ήξερε τι έβλεπε και ήξερε που ήταν, στ' αρχίδια του όμως..
Τ΄αποφάσισε για κείνο το βράδυ :"Θα χαθώ επειδή με παίρνει".Ένιωθε την ασφάλεια της παρέας αλλά κυρίως της άμμου που πατούσε επάνω.Ήταν σίγουρος πως ότι και να γίνει το ξημέρωμα θα τον βρει δίπλα στο κύμα.."

Το ξυπνητήρι χτυπούσε εδώ και μισή περίπου ώρα. Θ' αργούσε σίγουρα για τη δουλειά..Τι ωραία!

  ..fully loaded we got snacks and supplies}