Υπό τους ήχους των μεγίστων Megadeth και το άσμα Holy wars ξεκινάω το γράψιμο:

Καθώς λάμβανα κύματα φωτός και ήχου στα μάτια μου από το κουτάκι της γκρίζας και «όμορφης» τηλεόρασης σκόνταψα επάνω στο ''Ράδιο Αρβύλα''(καθημερινή εκπομπή σε κανάλι ιδιωτικό με παρουσιαστές ΑΜΑΝ-Παναγιωτόπουλο και ακόμη έναν τύπο αγνώστων λοιπών στοιχείων).Το θέμα που πραγματευόταν ήταν η πειθαρχεία και τα σχολεία.Αφορμή για το θέμα αυτό ήταν η ανάγνωση κάποιων οδηγιών-κατευθυντήριων γραμμών για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι μαθητές μέσα στους χώρους του σχολείου(συγκεκριμένα ενός ιδιωτικού της Θεσ/νικης).

Εκτός άλλων τρελών και απαράδεκτων που παρέπεμπαν σαφώς σε σχολείο-στρατόπεδο αξίζει να αναφερθώ στα εξής:-Οι μαθητές ΠΡΕΠΕΙ να σηκώνονται με την είσοδο του καθηγητή στην τάξη,ως ένδειξη σεβασμού!!!!
-Το ντύσιμο πρέπει να είναι κόσμιο και να μην παρατηρούνται κρούσματα(!) έντονης ανομοιομορφίας μεταξύ των μαθητών κτλ κτλ(να ακολουθεί το καλό Χριστούλη δηλ. που μιλούσε για ταπεινότητα,απλότητα..)

Αυτά είναι ενδεικτικά,φυσικά υπήρχαν ακόμη 10-12 σημεία τα οποία κινούνταν περίπου στην ίδια λογική εξυπηρετώντας ένα θίασο του παραλόγου(που είσαι μέγα-Beckett με τα έργα και την παιδεία σου;;) με συγγραφείς,πρωταγωνιστές και αρχι-(δια)-εκβιαστές τους σχολειάρχες του συγκεκριμένου,και όχι μόνο είμαι σίγουρος,σχολείου.

Με λακωνικότητα θα σημείωνα τα εξής:
Ο σεβασμός ΔΕΝ επιβάλλεται αλλά κερδίζεται!Ό,τι άλλο μεσολαβεί είναι κατακριτέο, απαράδεκτο και φασιστικό(με σαφείς παραπομπές...).Διερωτώμαι αν η φρασεολογία της συγκεκριμένης οδηγίας έχει σχέση με άλλες παρόμοιες που εξέδιδε η χούντα(ας πούμε..copy-paste ;)

Η διαφορετικότητα,όπως και αν εκφράζεται,πρέπει να στηρίζεται και να υποστηρίζεται.Οι νοοτροπίες της απαγόρευσης και της επιβολής μιας ξένης αισθητικής(η οποία εκφράζεται μέσω ακριβώς αυτών των πλαισίων και κατευθυντήριων γραμμών) είναι έκτος οποιασδήποτε λογικής και προσβάλουν,μειώνοντας και τσαλαπατώντας ,το νεανικό-εφηβικό επαναστατικό χαρακτήρα.

Αντί να αναλώνεστε στις απαγορεύσεις και στους περιορισμούς δειλά και συντηρητικά ανθρωπάκια που φοράτε το μανδύα του καθηγητή προτείνω όπως ξεκινήσετε να βλέπετε την παιδεία με διαφορετικό μάτι.Οι νέοι και οι μαθητές διψάνε για νέες προκλήσεις,για μια επαναθεώρηση της παιδεία και μια επανίδρυση του σχολείου(είναι και της μόδας ο όρος..).Επιτέλους αφήστε τις μικροαστικές σας φοβίες και πιστεύω έξω από τα σχολεία και προβοκάρετε τη νεολαία σ' ένα διαφορετικό επίπεδο.Αυτός εξάλλου είναι και ο ρόλος σας!!!




Εικόνα: Obey, by Shepard Fairey.

Για ένα κουφάρι άκλαυτο,αθρήνητο,λησμονημένο
Για μια ψυχή παράλυτη,παγωμένη,αγνή σαν χολέρα
Για μια φωτιά που όλο φούντωνε και όλο δεν έκαιγε
Για ένα πρόσωπο από πορσελάνη,για ένα σάτυρο,για έναν αλήτη,
για ένα κρασί ξινισμένο



Αιωνία σου η λήθη!

Το Youtube είναι γεμάτο με G.Carlin..''The guy is just fucking hilarious!!''

(Ειδικά στο τέλος που κάνει την φάτσα είναι όλα τα λεφτά!!..)

8:00 ένα πρωί Κυριακής.Να χτυπάει ο απέναντι με το σφυρί.Αυτός ο εκνευριστικός ο ρυθμικός, ο υπόκωφος γδούπος.Σταματά ξαφνικά-παρακαλάς να μην ξεκινήσει ξανά μήπως και καταφέρεις να κλείσεις και πάλι τα μάτια-και ξαναξεκινά.
Μπορεί να μην είναι και σφυρί,μπορεί να είναι το τίναγμα του χαλιού.Χάλια ξύπνημα για πρωί Κυριακής.Αλλά τί άλλο να ζητήσεις από μια τέτοια μέρα;Αυτό το ξύπνημα της αξίζει.Στεγνό και αχρωμάτιστο,ρυθμικό και κανονικό...

«Πανέμορφα» αδιάφορο όπως η γκόμενα στο κρεβάτι μου.

Το πρόβλημα είναι ότι η «αβάσταχτη» σοβαρότητα του νέου beta μοντέλου τρωκτικού με την επονομασία Homo sapiens-sapiens έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας.Η σοβαρότητα έχει κατακτήσει τις δύσμοιρες ψυχές (κορμιά-φάτσες) του κόσμου και προς το παρόν οι «επιστήμονες» δεν φαίνεται να βρίσκονται κοντά σε κανενός είδους «εμβολίου» που θα μας κάνει την χάρη...
Μέχρι την άγια και σωτήρια-λυτρωτική εκείνη μέρα θα αφήσω ένα απόσπασμα του΄Ερμαν Έσσε από το βιβλίο του ''Λύκο της Στέπας'':

«...Παίρνετε το γέρο-Γκαίτε πολύ στα σοβαρά ,νεαρέ μου φίλε.Δεν πρέπει να παίρνεται στα σοβαρά τους γέρους ανθρώπους που είναι κιόλας πεθαμένοι.Τους αδικείτε. Σ' εμάς τους Αθάνατους δεν αρέσει να παίρνονται τα πράγματα στα σοβαρά.Μας αρέσουν τα αστεία.Η σοβαρότητα,νεαρέ μου φίλε,είναι ένα ατύχημα,ένα σύμπτωμα του χρόνου.Συμβαίνει,μπορώ να σου πω εμπιστευτικά όταν δίνει κανείς μεγάλη αξία στο χρόνο.Κι εγώ ο ίδιος είχα δώσει κάποτε μεγάλη αξία στο χρόνο.Γι' αυτό το λόγο επιθυμούσα να φτάσω τα εκατό.Στην αιωνιότητα,όμως,δεν υπάρχει χρόνος.Η αιωνιότητα δεν είναι παρά μόνο μια στιγμή-αρκετή όμως για ένα αστείο.»

Υπάρχει ένα θέμα που με απασχολεί.Πώς γίνεται αυτές οι μαύρες και οι ανάφεντες οι λέξεις να είναι πάντα τόσο άπιαστες.
Και να πεις δεν προσπαθείς,δεν το παλεύεις,σκατά..Πάντα θα υπάρχει μια λέξη που θα σου ξεφεύγει ό,τι και να κάνεις.Πού είσαστε,σε ποιό καντούνι του μυαλού κολλήσατε;
Μερικές φορές τις νιώθεις κιόλας που κουνιούνται μέσα σου-αυτές σίγουρα είναι οι χειρότερες στιγμές.

Τις άλλες φορές(τις πιο λίγες) τις πετυχαίνεις και εκεί στήνεται ένα μικρό πανηγυράκι που λλόου σου.Τί να πω;

Ακόμη και αυτά που γράφω τώρα δεν κοντεύουν σ' αυτά που μου υπαγορεύουν το μυαλό και οι αισθήσεις μου.
Αν είχαν μυρωδιά οι Λέξεις σίγουρα θα ήταν αυτή του λεμονανθού.Έντονη και διακριτική, θάλασσα και βουνό, λεμόνι και ανθός...

Επιστροφή..

[λόγ. < αρχ. ἐπιστροφή `στροφή προς, γύρισμα΄ κατά τη σημ. του επιστρέφω],επανέρχομαι στα ίδια με την πίστη ότι κάτι έχει αλλάξει ιδιαίτερα στα «μάτια» μου, αλλιώς γιατί να έφευγα ευθύς εξ αρχής;(φυγή δεν σημαίνει πάντοτε δειλία,τις περισσότερες φορές σημαίνει δύναμη,θάρρος και αποφασιστικότητα-γι' αυτή την φυγή/αναχώρηση μιλάω)

Τί συμβαίνει όμως και κάθε φορά τα περισσότερα απ' όσα περίμενες, από την επιστροφή σου, δεν επαληθεύονται;Δεν θα προσπαθήσω να απαντήσω στο προηγούμενο,ίσως να χρειάζεται να μου «κάψει» τα μάτια(και τα «φτερά») για ακόμη λίγο ο Ήλιος ίσως και να μην καταφέρω ποτέ να βρω την σωστή απάντηση.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσω να «φεύγω»,θα συνεχίσω να «ταξιδεύω» και θα συνεχίσω να «επιστρέφω» και αυτό δε θα είναι η καταδίκη μου,δε θα αφήσω κανένα «Σίσυφο» να οδηγεί κανένα δικό μου δρόμο.

Αυτό θα είναι η ευχή και η ευλογία μου!