(αν θεωρήσουμε το παρακάτω σφηνάκι τεκίλα τότε η φέτα πορτοκάλι ας είναι το τραγούδι..άρα όποιος κάνει τον κόπο να το διαβάσει ας μην ξεχάσει το "φρούτο" στο τέλος)

Βράδυ:

Πάρε το κεφάλι μου, κράτησέ το λίγο
Δεν αντέχει το σβέρκο τέτοιο βάρος
Αλλόκοτα δαιμόνια με νανούρισαν κι απόψε
Παρ' το, φίλησέ το, αγκάλιασέ το
Απόψε δε μου ανήκει
Υπόσχεση να το προσέχεις-Αλίμονό μου αν ποτέ επιστρέψω και δεν το βρω
Η μήτρα που το ξεπέταξε έχει από καιρό σαπίσει
Δύο σταγόνες ολοκαύτωμα αυτές οι σπηλιές κάτω απ' τα φρύδια
Παρ' τες σου τις δίνω. Δε μου ανήκουν, ανοίκειες από τότε που θυμάμαι

Σαν κραυγές σε αποικία κωφών
Σαν τα όνειρα ονειροπαρμένων τυφλών

Πρωί:

Χθες το βράδυ ψάρευα άσπρα περιστέρια στην άβυσσο του κόσμου
Χθες το βράδυ περίμενα την νύχτα αλλ' αυτή δε μου' κανε την χάρη
Χθες το βράδυ μέθυσα και κατάφερα να ψοφήσω
Χθες ψόφησα αλλά δεν μπόρεσα να πεθάνω

-"Καλά να περάσεις απόψε και ό,τι επιθυμείς!!"
---------------------------------------------
Πάρε το κεφάλι μου, κράτησέ το λίγο
Δεν αντέχω τόσο βάρος......